Culturele activiteit 4

Toneel
 

Inleiding
Zaterdag 10 maart ben ik met mijn moeder naar een toneelstuk geweest bij ons in de buurt. We zijn naar een toneelstuk geweest dat gespeeld werd door toneelvereniging ‘De Snieskeppers’ uit Jistrum. Ze kwamen bij ons buurdorp in dorpshuis ‘De Jister’ en daarom werden wij ook uitgenodigd. Het toneelstuk is geschreven door Carl Slotboom en heet ‘En wy bliuwe ek te sliepen’. In dit verslag ga ik beschrijven waar het stuk over ging en vertel ik verdere informatie.

Toneelstuk

Het toneelstuk ging over een rijke gezin: Albert, Sara en hun dochters Pien en Judith Berghuis. En over 4 krakers Koen, Bart, Ingrid en Carolien.  Nadat Koen de portemonnee van Pien probeert te stelen komen de personages met elkaar in contact en worden de krakers uitgenodigd voor en hapje, drankje en een nacht in een luxe bed.

Analyse

De voorstelling gaat over vier krakers die in een huis aan de schoolstraat wonen. Aan de andere kant van de stad woont Albert Berghuis met zijn vrouw en 2 dochters in een grote villa. Als Pien (de oudste dochter) staat te wachten bij de bushalte probeert één van de krakers de portemonnee van Pien te stelen. Pien betrapt hem en gaat met hem praten. Een paar dagen later gaat de Sara (moeder van Pien) naar het kraakpand om aan Koen (de stelende kraker) te vertellen wat ze van hem vind. Na het roken van een joint en het drinken van een flesje bier nodigt Sara (stoned) de vier krakers uit voor een slokje, eten en een nacht slapen bij haar thuis. De vier krakers willen hier graag gebruik van maken en dus komen zij de volgende dag langs.

Het onderwerp van het toneelstuk is: rijkdom maakt niet gelukkig. De familie Berghuis woont in een grote villa en hebben veel geld, maar Sara is niet gelukkig. Albert (haar man) heeft heel veel huizen en verhuurt deze. Hij is altijd druk bezig met zijn huizenverhuur en -verkoop en geeft daarom niet veel aandacht aan zijn vrouw en kinderen. Sara voelt zich hierdoor eenzaam en is dus niet gelukkig.

Het thema van het toneelstuk is rijkdom. Rijkdom speelt een grote rol in het toneelstuk. Koen wil de portemonnee van Pien stelen omdat hij ziet dat zij rijk is en hij geen geld heeft. Omdat Albert graag veel geld wil hebben en rijk wil zijn, is hij heel erg veel bezig met zijn werk en besteed te weinig aandacht aan zijn vrouw en kinderen. Maar ook laat de voorstelling zien dat het niet uitmaakt of je rijk bent of niet heel veel geld hebt. Rijke en arme mensen kunnen samen ook gelukkig worden.

De titel van het toneelstuk luidt: ‘En wy bliuwe ek te sliepen’. Het is een fries toneelstuk en daarom is de titel ook in het fries. De titel betekent: En we blijven ook te slapen. Het toneelstuk krijgt deze titel omdat Sara de vier krakers uitnodigt voor een slokje, een hapje eten en ze mogen ook blijven slapen. Als de vier krakers dan bij Sara thuis zijn wordt Albert hier niet blij van en wil ze direct uit huis sturen. Pien vind at niet eerlijk omdat haar moeder hen zelf heeft uitgenodigd en ze vind ook dat zij wel één nacht in een normaal bed mogen slapen. Het lukt Pien niet de beslissing van haar vader te veranderen en hij wil de krakers wegsturen. Maar dan zeggen de krakers: Uw vrouw heeft ons uitgenodigd voor een slokje, hapje en een nacht slapen dus we blijven ook te slapen!

De ontwikkeling van het stuk gaat als volgt: Pien haar portemonnee wordt op een avond bijna gestolen als ze op de bus wacht, maar ze betrapt de dader. De dader is een kraker en woont in een kraakpand aan de andere kant van de stad. Dat kraakpand is van haar vader, hij wil het slopen en wil er een villa bouwen (hier weet de familie niks van, omdat hij bijna nooit thuis is). De krakers moeten dus weg maar ze hebben al zo weinig.  De moeder van Pien wil de dief laten weten wat ze van hem vind. Als ze in zijn kraakpand is nodigt ze (stoned) de vier krakers die daar wonen uit om bij haar te komen eten en slapen. Koen en Pien worden verliefd op elkaar maar Pien wil geen relatie met een kraker. Als de krakers weer naar huis gaan, missen Pien en Koen elkaar zo erg dat ze elkaar weer opzoeken. Ze krijgen een relatie en dan eindigt de voorstelling.

Tijdens de voorstelling is er een leuke sfeer. Je ziet eerst een huis met een rijke familie die aan hele dure wijn zit en uit zilveren borden met zilver bestek eet en dan zie je een kraakpand met vier krakers die er niet gezond uitzien en kapotte kleding dragen. Ook zie je de ruzie’s tussen Albert en Sara en daarna weer de verliefde Koen en Pien (die nog niet weten dat ze elkaar leuk vinden).
Ook is Sara vaak haar pillen kwijt die tegen de stress en depressies werken die ze krijgt omdat Albert nooit thuis is en haar geen aandacht geeft.

Het toneelstuk is niet speciaal voor de voorstelling geschreven en heeft niet echt een boodschap, maar toneelvereniging ‘De Snieskeppers’ heeft de voorstelling bedacht nadat het al geschreven was. Het was dus een soort cover in toneel.  De toneelvereniging komt uit Jistrum, maar is naar Twijzelerheide gekomen om te spelen. Ze hebben gespeeld in het Dorpshuis ‘De Jister’.
Het toneelstuk word heel mooi natuurlijk gespeeld en het lijkt net echt.

Middelen als de houding, bewegingen en gebaren zijn zoals je ze ook normaal zou doen. Er word wel gebruik gemaakt van mimiek. De vrouwelijke krakers hebben make-up op zoals ‘normale’ mensen. Bij de familie Berghuis hebben de vrouwen veel make-up op en de vader alleen make-up voor het optreden net zoals de mannelijke krakers. De stem word zo gebruikt zoals je die zelf ook bij de gebeurtenissen zou gebruiken. De kostuums van de krakers zijn oud en gescheurd/kapot en ze hebben een beetje knopig haar. Bij de familie Berghuis hebben ze hele nette kleding aan en ze hebben allemaal iets roze aan. Albert heeft bijvoorbeeld een roze das om.
De emoties worden goed geuit en de personages reageren erg goed en realistisch op elkaar.
Wat bijzonder is aan dit toneelstuk is dat je je aan beide kanten die je op keek toneel had. Rechts van mij wonen de familie Berghuis en link wonen de krakers. Ze spelen om de beurt een stuk zodat je wel alles kunt bijhouden, maar als de krakers spelen, zit de familie Berghuis niet stil. Ze ‘leven’ gewoon verder zoals in het dagelijkse leven. Ze lezen bijvoorbeeld een boek of ruimen de tafel af. Er word aan beide kanten gespeeld omdat ze ook aan de andere kant van de stad wonen. Als er aan de ene kant werd gespeeld was aan de andere kant het licht gedoofd maar niet uit. Het was dus donkerder dan bij de anderen. Het geluid is ook goed georganiseerd want soms weet je niet zeker of het nu echt is of als het een geluidsopname is.

De samenhang tussen alles, dus de materialen die gebruikt zijn en geluiden enz. zijn goed voorbereid. Alles word op de goede manier gebruikt en het licht geluid enz. word op het goede moment ingezet.

Conclusie

Ik vond het een erg leuk toneelstuk en ik zou het anderen zeker aanraden. Het was erg grappig dat Sara haar anti depressieve pillen steeds niet kon vinden (terwijl ze die vaak in haar handen had of ze lagen bijv. voor haar neus). Aan het eind werd het wel een beetje voorspelbaar en wist je ook wel dat ze de pillen weer kwijt was. Je hoorde dan iemand uit het publiek roepen ‘waar zijn mijn pillen, waar zijn mijn pillen? Dat was dan wel weer grappig.
Ook waren er spannende stukjes, zo wist je niet wat Pien ging doen met Koen wanneer ze hem betrapte. Ook wist je niet hoe het af ging lopen met Sara wanneer zij naar het krakerpand ging en je wist niet wat er ging gebeuren wanneer de krakers op visite kwamen bij de familie Berghuis .
Ik vind dat de vereniging het heel leuk bedacht heeft om aan 2 kanten van het publiek toneel te spelen. Eerst snapte ik het nut er niet van, maar later begreep ik dat aan de ene kant het huis van de familie Berghuis stond en dat aan de andere kant het krakerpand stond. Dit krakerpand lag aan de andere kant van de stad, de stad lag dus tussen de twee panden in. Het publiek was dus eigenlijk de stad.
Zelf had ik een minder leuk toneelstuk verwacht omdat het niet in een speciaal gebouw zoals bijvoorbeeld de harmonie was en ik kende de vereniging ook niet.